Shakin’ Stevens geboren als Michael Barrett (1948) is in de jaren 80 in onze contreien zeer populair in de hitparade. Tussen 1981 en 1990 staat hij maar liefst met 23 verschillende titels genoteerd in de toenmalige BRT Top 30. In het Verenigd Koninkrijk is dat zelfs 33 keer. Zijn grootste hits zijn : This Ole House, You Drive Me Crazy, Green Door, It’s Raining, Oh Julie, Shirley, Give Me Your Heart, Cry Just A Little Bit, A Rockin’ Good Way (Duet Met Bonnie Tyler), Merry Christmas Everyone, I Might. Het betreft meestal covers van oude rock ‘n’ roll en rockabilly nummers in een meer hedendaagse lichtgewicht popabilly stijl die tegelijk gedateerd en tijdloos klinken. In de jaren 90 stopt hij tijdelijk met platen opnemen maar blijft hij met succes touren tot op vandaag.

Buiten het grote mainstream publiek en de liefhebbers van rockabilly en 60’s rock ‘n’ roll is Shakin’ Stevens wat ondergewaardeerd gebleven bij de zogenaamd serieuze rockliefhebber die vooral pastiche versies van 60’s rockers hoort door een eighties tieneridool. Toch kan niemand naast zijn enorm commercieel palmares kijken met meer dan 30 hitsingles in de UK en 20 in Europa en is er de waardering van collega’s als Albert lee, Dave Edmunds, Hank B. Marvin (The Shadows), Rod Argent (Argent), Roger Taylor (Queen) en Tony Joe White. Wie naar de compilatie van 25 van zijn grootste hits ‘The Collection’ (2005) (top 5 UK) of naar zijn latere albums ‘Now Listen’(2006) en ‘Echoes of Our Times’ (2016) luistert, hoort een groot veelzijdig artiest. Met vier tophits "This Ole House", "Green Door", "Oh Julie" en "Merry Christmas Everyone" waarvan zeker “This Ole House" in een definitieve versie is Shakin’ Stevens niet meer weg te denken uit het collectieve geheugen. Het moet 30 jaar geleden zijn dat Shaky voor de vrienden nog op een Belgisch podium stond. Ik ben benieuwd of de zanger het nog altijd live kan waarmaken?

De zanger belooft een avond gevuld met Greatest Hits And More!
In de praktijk is zijn setlist een vlotte opeenvolging van album tracks uit zijn laatste twee albums ‘Now Listen’ (2006) en ‘Echoes of Our Times’ (2016) afgewisseld met een groot aantal hits en ook nieuwe covers van oude bekende songs. Stevens opent verrassend met een swampy stompende bluessound “How Could It Be Like That” die Tony Joe White oproept (die ook meewerkte aan de opname van de song op het album Now Listen, 2006). Aansluitend zit ook de 80’s hit “Turning Away” in dezelfde blues rockende stijl. Nog later laat Stevens een noodkreet horen in het dramatische “Suffer Little Children”, een hartverscheurend en prachtig lied uit zijn laatste meer blues en roots album. Stevens geeft geen duiding en laat de song voor zich spreken waardoor hij nog meer indruk nalaat. Tot daar “le nouveau Shaky est arrivé”, een mix van blues, delta, rhythm ‘n’ blues, cajun en country rock samen naast zijn vertrouwde popabilly stijl. Dat voortdurend switchen tussen de meer bluesy sound van zijn laatste twee albums en de gekende 60s rock ‘n’ roll/rockabilly stijl van zijn vele hits staat op het eerste gezicht haaks maar lijkt hem goed af te gaan. De negenkoppige begeleidingsband (2 achtergrondzangeressen, drums, sax, trompet, gitaar, 2° gitaar, bas en toetsen) zorgt voor een stevig vol bigband geluid waarin Shaky’s stem wat dreigt ondergesneeuwd te geraken. Beter vergaat het hem in de ballads “Give Me Your Heart Tonight” en “It’s Raining”. Een aantal nummers met een kleinere bezetting spelen zou in dat opzicht het optreden aan spankracht doen winnen en de zanger toelaten om origineler voor de dag te komen. Nu staat de inmiddels 70-jarige Stevens wiens stem door de jaren aan kracht heeft verloren wat te lang op automatische piloot te zingen te midden van een vol bandgeluid en is het wachten op de Chuck Berry cover “Don't You Lie To Me” eer de zanger wat los komt en zijn eerste moves maakt.

Gelukkig voor het publiek zijn daar de vele herkenbare hits als “You Drive Me Crazy”, “A Love Worth Waiting For” en “Cry Just a Little Bit” die bij het doorgaans oudere +60 publiek voor een nostalgisch moment zorgen. Bovendien weet Stevens hoe een publiek te vermaken met meezingbare versies van zeer gekende sixties nummers als “Lady Madonna” van The Beatles, “Got My Mind Set On You” (een oude James Ray song uit 1961 die vooral bekend werd in de versie uit 1987 van Beatle George Harrison) en “I Can Help” van Billy Swan. Wat overbodig maar wel sfeersopbouwend…We zijn nauwelijks drie kwartier ver of het is al pauze.

In de tweede langere set eenzelfde stramien maar er is meer dynamiek en interactie met het publiek dat krijgt voor wat het gekomen is, een lange opeenvolging van hits. “Radio” met akoestische gitaarintro, blues harmonica en catchy refrein luistert vlotjes weg terwijl “A Letter to You” met vrouwelijke 50’s harmonieën en aanstekelijk refrein lekker nostalgisch maakt. Tussendoor terug een paar songs uit de laatste nieuwe ‘Echoes of Our Times’, een broeierige blues geïnspireerde plaat die terugkijkt op zijn familiegeschiedenis en de problemen die ze hadden.
Alleen jammer dat Stevens zich weerhoudt om iets over de donkere inhoud van de songs te zeggen die o.m. gaan over de dood van zijn oom te Ieper, het engagement van zijn grootmoeder aan het Leger des Heils en de strijd van zijn familie in de Cornish mijnen. Toch zijn het zowel tekstueel als muzikaal sterke songs. Zo roept “Down Into Muddy Water”(een cover van Aaron Neville) John Hiatt op en laat eens te meer in goede zin een geheel andere kant van Shakin’ Stevens zien. In dezelfde donkere americana stijl volgt verderop “The Fire in Her Blood” een vrijwel akoestische mid-tempo blues met een mondharmonica intro ‘geleend’ van “Love Me Do”(The Beatles) aangevuld met mandoline, gitaar, tamboerijn en banjo.

Vooraleer een nieuwe trits hits los te laten warmt Stevens de kelen op met de oude CCR meezinger “Have You Ever Seen the Rain?” Wat volgt is een geweldig kwartier met zijn allergrootste hits op rij. De tearjerker “Because I Love You” (de “I Love You’s” vliegen in het rond) en het rockend swingende trio “Marie Marie”/“Oh Julie”( de halve zaal veert recht), “Lipstick, Powder and Paint” en “Green Door” laten de good times herleven en zetten de Roma op zijn kop. De bluesy uitsmijters, het stompende “Train of Time” en de ‘full blown sound’ van het stevige “Last Man Alive” zijn dan wel anders van stijl maar passen geheel in de uitgelaten rock ‘n’ roll sfeer. Het is niet lang wachten op de toegift met zijn grootste hit, het nog steeds onweerstaanbaar catchy “This Ole House”. Shakin’ Stevens sluit af al meeklappend met “Fire Down Below” een blues stamper voorzien van vette blazers en brandende gitaarriffs.
Shakin’ Stevens slaagt erin om ondanks zijn hoge leeftijd een goedgevulde Roma een avond vol nostalgie en hoogstaand puur amusement te brengen. Een dikke pluim gaat naar de zeer hecht spelende negenkoppige band en in het bijzonder de vrouwelijke backing vocals!

Marc Buggenhoudt

Foto's © Kristine Vandegaer

Setlist
Set 1
1. How Could It Be Like That (Now Listen, 2006)
2. Turning Away (Crystal Gayle cover) (Lipstick, Powder and Paint, 1985)
3. Give Me Your Heart Tonight (Give Me Your Heart Tonight, 1982)
4. It’s Raining (Irma Thomas cover) (Shaky, 1981)
5. You Drive Me Crazy (Shaky, 1981)
6. Lady Madonna (The Beatles cover)
7. Got My Mind Set on You (James Ray, 1961/ George Harrison cover) (Now Listen, 2006)
8. Don't (You) Lie To Me (Tampa Red/ Chuck Berry cover) (Lipstick, Powder and Paint, 1985)
9. Suffer Little Children (Echoes of Our Times, 2016)
10. I Can Help (Billy Swan cover) (Single, 1994)
11. A Love Worth Waiting For (The Bop Won’t Stop, 1983)
12. Cry Just a Little Bit (Single, 1983) (The Bop Won’t Stop, 1983)
Set 2
13. Now Listen (Now Listen, 2006)
14. Down Into Muddy Water (Echoes of Our Times, 2016) (Aaron Neville cover: The Tattooed Heart, 1995)
15. Have You Ever Seen the Rain? (Creedence Clearwater Revival cover)
16. Radio (Single, 1992)
17. A Letter to You (single, 1984)
18. The Fire in Her Blood (Echoes of Our Times, 2016)
19. Because I Love You (single, 1986) (Let’s Boogie, 1987)
20. Marie Marie (The Blasters cover) (Marie Marie, 1980)/Oh Julie (Give Me Your Heart Tonight, 1982)
21. Lipstick, Powder and Paint (Big Joe Turner cover) (Lipstick, Powder and Paint, 1985)
22. Green Door (Jim Lowe cover) (Shaky, 1981)
23. Train of Time (Echoes of Our Times, 2016)
24. Last Man Alive (Echoes of Our Times, 2016)
Encore
25. This Ole House (Stuart Hamblen/ Rosemary Clooney cover) (Marie Marie, 1980)
26. Fire Down Below (Now Listen, 2006)